Of ik gestopt met bloggen?
Ik weet het niet, ik denk van niet.
Niet bewust.
Of ik ziek ben of er iets scheelt?
Neen, beslist niet.
In tegendeel.
Alles gaat hier wonderwel.
De zon schijnt, Matijs en ik lopen ontspannener dan ooit sinds 2013 ons een huilbaby bracht en we genieten van ons gezellige gezin.
Geen enkele pamper wordt hier nog verbruikt (!), over een maand of twee zijn we compleet uit de peuters en de jongens zijn vrolijker dan ooit.
Als we tegenwoordig de deur uitgaan, hebben we een onnozel klein zakje mee met wat lekkers, zakdoeken en een onderbroek. Crazy. Gedaan met het gesleur.
Jasper babbelt non stop, leert de kleuren aan de hand van de kranen die we onderweg voorbij rijden en ging zonet voor de allerlaatste keer naar Kind & Gezin. Hij floreert.
Verne werd 4, kan quasi fietsen, wil weten wat woorden als onwaarschijnlijk, stervend en seks willen zeggen en rekent me 85€ aan elke keer ik het traphekje door wil.
Ook overbodig trouwens, dat traphekje.
Fase 1 van het gezinsproces is duidelijk voorbij. Kleuters zijn in, baby's out.
Ik geloof dat ik nood had aan grote kuis in mijn hoofd, in ons leven.
In de kinderkleerkast ook, nu ik het zo bedenk.
Hoe symbolisch.
Al die body'tjes en 86jes mogen ervan tussen nu. De band is weg. Het zijn terug kledingstukken.
Mijn hoofd en lijf zijn uitgekweekt. Ik word niet eens zo emotioneel meer als ik een baby vasthoud en ik geloof dat ik al een 100-tal afleveringen van 'one born every minute' onbekeken van de digicorder heb gewist.
Onwaarschijnlijk maar waar.
En toch is mijn naam nog steeds Soetmin.
Samen met die overgang kwam minder nood aan bloggen, zo blijkt.
Het besef ook dat ik eigenlijk blog voor de jongens en mezelf, en dat ik in de veelheid van mijn verhalen mijn doel voorbij ga.
Niemand krijgt dit ooit nog écht gelezen als ik op mijn 80e na 50 jaar lang driemaal wekelijks schrijven het loodje leg. Toch?
Dimmen dus. Kwantiteit boven kwantiteit.
Niet bloggen leverde ook een herwonnen genot op: langere avonden, veel minder mails, tijd extra om te babbelen met Matijs, om boekjes voor te lezen, te liggen luisteren naar het gebabbel door de babyfoon en ontspannen te staan koken. Een rustiger hoofd bij het slapengaan, minder uren schermturen per dag of statistieken opvolgen. Minder plannen, reageren en evalueren.
Typ, typ, typ.
Meer seks ook, en ik had al nooit te klagen.
Imagine.
Maar ik blijf.
Eeuwig en altijd.
Ik heb het schrijven gemist.
Ik ben alleen wat trager geworden.
Selectiever met de woorden in mijn hoofd.
Voetjes op de grond.
Levensles.
Ik moet ook niet per se altijd de beste willen zijn, niet in alles.
Work/life balance...het schijnt belangrijk te zijn.
 |
| Miss us much? |
10 opmerkingen:
En toch heb ik je ook gemist! Heerlijke post dit ook weer... Rust in mijn hoofd, ik kan het me (nog) niet voorstellen. Misschien op een dag. Geniet ervan. We don't know what we got till it's gone. Dus doe maar af en toe een steengoeie post, dan blijven we steeds beetje hunkeren en uitzien naar de volgende. Misschien nog wel het beste gevoel van allemaal.
Fijne avond, scherm dicht?
Marieke
IK hoop dat ik ooit op dat punt kom :)
Wij zijn hier het minst ontspannen ooit, het meest uitgeput ooit, met een 9 maanden baby die zeer veel weent, en nog steeds elke nacht elke twee uur wakker is en alleen stil te krijgen is met borstvoeding en een 27 maander, net terug van een weekje kamperen in de hitte... En twee drollen op de vloer vandaag want de zindelijkheidstraining werkte vandaag niet mee
Twee buggies, mega luiertas met pampers, sponsen shorten, bavetten, tutten, speeltjes en die dingen mee te sleuren
Gaaap
Ooit, ga ik slapen, langer dan twee uur.....
Dag Soetmin, blij om te lezen dat je zo van je gezin kan genieten. Bloggen mag nooit een verplichting worden. We moeten inderdaad nog alles gelezen krijgen!
Blij dat je het beseft dat het een hobby is en geen verplichting :) Ik las net een andere blog, die ik vroeger erg graag las, maar nu eigenlijk alleen nog reclame lijkt te maken voor gratis spil dat ze kreeg. Ik besloot de blog te verwijderen. Echt zeg, ik lees een blog omdat die tof en grappig is, goed is geschreven... Zit daar af en toe eens een ervaring bij, zit daar af en toe eens wat 'reclame' tussen omdat je enthousiast bent over iets, tot daar aan toe. maar als van elk bericht de reclame afdruipt, nee bedankt :)
Duhus, veel tekst om samen te vatten: Blij dat je gaat voor kwaliteit! Kwaliteit rules!
dat is de weg die je moet bewandelen :) ik lees hier liever één goeie post in een maand tijd dan drie in een week waarvan de helft of meer geforceerd ;-) en vooral dat jij tijd hebt en adem en geluk, dat is het belangrijkste ;-) xxx
Geniet. ..Hier ook enkel nog grote meisjes ....
heel herkenbaar hoor!
en belangrijk is dat je tijd neemt voor je gezin...het gaat al allemaal zo vlug dat we soms vergeten om te genieten van de kleine dingen
liefs
Thanks ladies!
@tiene: hang in there! Ik ken het, ik weet het, ik was daar.
Het is spartelen, maar je geraakt erdoor!
@liezewiezewoes: thanks for poiting that out! Het is een moeilijk evenwicht, ik hou zelf ook niet van al die reclame. Toffe tips, daar hou ik wel van. Dus dat blijf ik doen. Content over cash, en vooral creativiteit boven commercialiteit. Ik schrijf nog steeds vooral voor de jongens en onszelf. Dat jullie massaal meelezen is alleen maar geweldig!
Xxx
Een mens zou al stoppen met bloggen als je jou leest, toch blij dat je terug bent, heb je gemist x
Hoera! She's back :-)
Ik was al een paar keer komen piepen omdat je niet meer in mijn Feedly verscheen en ik dacht dat mijn reader 'kapot' was :-)
Gewoon doen waar je zelf goesting voor hebt! Tot snel x
Een reactie posten