Dagtrippers

Waar blijven die twee nu? Dat denk ik al heel de voormiddag.
Ze gingen even tomatenzaad kopen maar blijven toch wel heel lang weg!?!

Krijg ik ineens een mailtje: "Groetjes uit het Leen".

De sloebers. Benieuwd of ik deze namiddag wel mee mag spelen!

Bijster interessante blogpost

Verne kan kaka zeggen.

Einde van dit bericht.

New stuff allerhande

New stuff 1:
Another day another tandje. Dat brengt de huidige stand op 2 en dat is dus meteen een verdubbeling van Verne zijn mondinhoud! De mate van ontroering bij de ontdekking ervan was evenwel gehalveerd. Alles went zeker?

New stuff 2: 
Dit is eerder old stuff voor de tweede keer, maar bon. We hebben er nu pas "exclusive and exciting new footage" van. Aerosollen! Bweerk.
De antibiotica die hij erbij heeft geslikt waren wel new stuff voor zijn lijfje, nu is het officieel bezoedeld.

New stuff 3: 
Rechtstaan, heel veel rechtstaan. Heel heel veel rechtstaan liefst. *snurk*
Onze twee wijsvingers (omklemd door klamme babypollekes) draaien overuren.

Alleen rechtstaan lukt ook al, maar enkel als Verne parafixgewijs stokstijf stilstaat. Aangezien de nerd in Verne grote laptoplover is, lukt dat enkel bij Nijntje, Boris beer of favoriet Uki wonderwel.

Ik zweer het je...dat kind weet perfect de spacebar, het touchpad en de klaviertepel te bedienen.De freak.

New Stuff 4:
Het begint iedereen op te vallen. Lange magere zwiep Verne wordt voller en voller. Zijn kaakjes zijn rond en vaak knalrood, rond zijn beentjes heeft hij 's avonds inkepingskes van waar zijn kousen zijn zachte vleesjes omklemmen en zijn buikje....of buik....daar kruipt zijn t-shirt steeds over omhoog. Zie maar hieronder. Hollebollegijsje!

New Stuff 5:

Een eerste keer voor alles, dus ook voor carnaval. In de crèche vierden ze mee dus werd Verne omgetoverd tot draakje.
Een betere foto van zijn outfit komt misschien nog als ik er zin in heb. Op deze hieronder zie je de rode vlaggetjes onder zijn armen niet en die moeten er eigenlijk echt wel bij.

Bedtimestory anyone?

Euhm, anekdote.
Mogelijks vilt Verne me ooit dat ik dit op het net smijt. Mogelijks vindt hij het later een cool verhaal.
Lees en oordeel zelf!

Ik was zes maand zwanger en Sarahpietjen, een vriendin van mij, was ook wel aan wat 'fysical pampering' toe. Het perfecte moment om mijn groupon-bon voor een duomassage boven te halen, dacht ik zo!
Dus ik plan een weekendje Oostende en ik bel het professioneel massagesalon om de boel te regelen.
'Jah juffrouwsje, wij masseren heen zwanghere vrouwen. Hifstoffen en afvalstoffen kom'n ton vrie en dat is niet hoed voo joen kiendje. T'iz voo joen eihen hoed weh da'k het zeh, mo dat haat nu niet haan.'
Daar krijg ik dus het sch... van. Ik zal zelf wel beslissen wat 'min eihen hoed' is en de gynaecoloog barstte zelfs in proesten uit toen ik hem om een attest ter goedkeuring vroeg. Beroepsafwijkingshalve slaag ik er al wel eens in mensen te overtuigen maar deze dame was niet te vermurwen. Het bleef een dikke vette 'neen'.
Shit, wat nu gedaan, dat hele weekend was al gepland. Dus ik schiet in actie en tik in Google "massage Oostende" in. De eerste link was het centrum dat mij had afgekeurd wegens mijn ernstige ziekte genaamd zwangerschap dus ik klik op de link van het tweede salon.
Thaïse massage...dat kan al eens wat hardhandiger zijn maar op de site stond toen net 'Promo: twee dames, 45 minuten, 75€'. 'Jackpot', dacht ik! Wij zijn twee dames en die prijs valt prima mee. Dus ik pak de telefoon en boek een afspraak voor zondagmiddag. Fjoew, weekendje toch nog geregeld!

Ik heb niet verder nagedacht en de site niet verder bekeken. Ik was allang blij toch nog een massage geboekt te hebben en bovendien ben ik soms een beetje een naïeve teut.
Dus Sarah en ik komen daar toe. Sarah haar frank viel quasi meteen, ik had het bij het verlaten van het salon nog steeds niet echt door. Al waren er duidelijke tekens.

• Bij aankomst schoten er twee Thaise vrouwtjes in badjas plots in hun jeans en trui alvorens ons verder te helpen.
• We hebben met handen en voeten moeten uitleggen dat we voor de promo voor twee dames kwamen en dus liever samen gemasseerd werden dan elk in een aparte kamer.
• Bedden ipv massagetafels.
• Synthetisch satijnen lakens op de bedden. Ieuw!
• En dan waren er ook nog de horizontale spiegels naast de bedden. Weggevertje, maar ik had niks door. U ook nog niet? Lees rustig verder, de clou komt eraan.

Ze hebben uiteindelijk gesnopen wat we bedoelden en kregen de massage samen in één kamer, lees in één bed. Dat is 4 vrouwen en één foetus samen  in één smal tweepersoonsbed. Cozy. En gieren, dat ook. De kwaliteit van de massage liet wel wat te wensen over, maar bon. Ik had me geamuseerd en was in feite nog wel content over onze namiddag.

Pas bij het buitenkomen toen Sarah opperde dat ik ' twee vrouwen, 45 minuten, 75€ ' lichtjes fout geïnterpreteerd had ging er een alarmbelletje af in mijn hoofd. 

Slowly but surely kwam het besef:

'Oh my. Ik ben met mijn ongeboren zoon naar de hoeren gegaan.'

'Ik heb daar 75€ aan versmeten.'

'Dus daarom was die massage maar zwakjes...foute lichaamsdeel!?!'

'O f*ck. Ik heb een vriendin getrakteerd op een potje prostituee.'

Hard gelachen, veel gebloosd en bij thuiskomst schoorvoetend het verhaal aan Matijs verteld. Die viel nog net niet van zijn stoel van het lachen. 

Maar het had allemaal erger gekund...bij (grondiger) nazicht van de site blijken ze ook she-males in de aanbieding te hebben. Daaraan zijn we toch maar mooi ontsnapt. 

En zo, lieve Verne, komt het dat jij voor je geboren was al een beetje hoerenloper was. 

My sincere apology!

Ik zal beter nadenken in het vervolg. En ik zal alsnog mijn best doen om je beschaafd op te voeden.

Me versus the industry.

De aardappelen waren op vandaag. Te laat gemerkt... Groentenpap op basis van rijst dan maar?

Naar de winkel trekken om verse patotters had ook een optie geweest ware het niet dat het al half twaalf was, ik nog in pyjama liep en Verne (half ziek/ half lastig vandaag) net vijf minuutjes vrolijk zat te spelen. Did not want to mess with that!
De perfecte gelegenheid  om het flashy oranje babycook-rijstmandje eens uit de kast en nog ongeopende verpakking te halen! Ik beken: bovenaan rechts in onze keuken is er een hele kastplank vol spullen die nog niet eerder zijn mogen komen buitenspelen. Elk om beurt jongens!

Soit, terug naar de hartige rijstpap. Rijst koken gaat wonderwel in dat mandje, zelfs een portie voor twee man kan je er in een handomdraai in beetgaar toveren. No more spikkels op de bodem van onze kookpotten voortaan! Ha! De volgende stap, rijst mixen, leverde meer problemen op. Er blijven altijd korrels in de pap zitten en het geheel wordt eigenlijk vrij lijmachtig en elastisch. Ook smaakgewijs was mijn brouwsel 'gene vetten', pure smaak van koolhydraten. Alsof je maizena opgelost in water zou zitten opeten.
Mijn oplossing: een extra dosis lekker vers gestoomde boontjes toevoegen. Het pijnlijke eindresultaat: een nu dubbel zo grote portie miserie. Ruim genoeg voor twee dagen.

Verne, kleine veelvraat als hij is, heeft nog nooit iets van eten geweigerd. Niks. Ten bewijze: hij heeft al limoen en zure beertjes geproefd en goedgekeurd. Zelfs dit potje prut verorberde hij met veel smaak.
De creatie van vandaag daarentegen...wurgen deed hij! Lippen stijf op elkaar bij het aanbieden van de tweede hap. Werkelijk nooit eerder gezien.
Het enige dat ik kon denken op dat moment: zo zonde van die goede boontjes! (Don't we all turn into our mothers sooner or later?)

En zo geschiedde...Olvarit-Soetmin:  ééntje-nul.

Boys boys boys

Als moeder-de-vrouw een heel weekend lang op wijven-uitstap gaat, dan schieten er hier thuis dus enkel jongens over. Dat is de deur horen dichtvallen en juichen!

Een heel weekend geen vitaya op tv, gewoon op uitstap kunnen vertrekken zonder eerst een half uur outfits te selecteren en geen plaspauzes om de 10 minuten in elk café. 

Volgende week draaien we de rollen om en gaat Matijs op mannen-weekend en zwaai ik de plak thuis.

Op zo'n moment had Verne een dochter mogen zijn. Alhoewel...hij ondergaat vrolijk al mijn wijverijen en vindt sowieso alle liedjes die ik zing leuk. Ook de smakeloze. Ik zing tenminste toonvast, van zijn vader zal Verne dat niet leren!

Antwerp-city ondergronds

      

'Schoon' in elk opzicht.

Samen Shrek kijken, schaamteloos in
rode kousen, groene broek en blauwe trui.

En om te bewijzen dat hij het ook kan...
styled by daddy tegen moeders thuiskomst.

Meanwhile in Asper:
-Verne duimt zich te pletter sinds één week. Dat is nu de eerste keer in mijn korte carrière als moeder dat ik niet weet wat gedaan. Zorgeloos toelaten? Tegenhouden en tutje proberen aanleren? We zijn er nog niet uit.
-Vernes nieuwste dijenkletser is 'neen' schudden. Dat vindt hij verrassend hilarisch!
-Dada-wuiven begint precies te lukken. Enfin, met een hitrate van 1 op 3 ofzo.
-Save the best for last...er is iets nieuws in zijn leven: THE WALKER. Uren rondrenpret, zelf kunnen beslissen waar naartoe, overal aankunnen. Verne vindt het een machtig ding!

Eén twee drie vier

Snowwhite

Vernes eerste sneeuw!
Voor zijn dutje was alles nog gewoon groen buiten en toen hij wakker werd sneeuwde het al fors. Het was mij eigenlijk compleet ontgaan dat Verne het fenomeen sneeuw nog niet kent. Midden in een boekje-lees-sessie keek hij plots naar buiten en bleef gefascineerd staren. Toen viel mijn frank uiteraard. In het filmpje is het compleet niet zichtbaar, maar het sneeuwde op dat moment hard! Witte hemel vol vlokjes. Magisch!

Heel gepast trouwens, die sneeuw, want Verne en ik vierden gisteren "greigen-dag". Een dag waarop enkel beige, grijs, greige en andere schijtkleuren toegelaten zijn (toegegeven, de sneeuw viel een beetje maagdelijk wit uit). Het was een uitdaging om een gepaste outfit te vinden maar we managed. Het aapje zag er op slag een beetje bleker en plattekes uit, maar dat hoort zo op "greigen-dag".

Wang snee wang pang

Is hij geen plaatje? 

Met zijn pientere oogjes en vlezige koppie. 

Zijn negerneusgaatjes en kaarsrechte strookjes wenkbrauw.

's Avonds voor het slapen gaan  Matijs en  ik (ja, dikwijls samen) zijn lichtje uitdoen op zijn kamertje en dan kan ik de drang niet weerstaan om er eens aan te snuffelen, aan dat koppetje.  Soms knort hij dan eens omdat ik hem per ongeluk kriebel met mijn haar. Moet hij maar verdragen. Matijs staat meestal gewoon vanop een afstandje te grijnzen met een scheef vertederd hoofd. Maar ik heb een snuifje nodig, een kleintje. Liefst ééntje van tussen hals en kinnetje, waar zijn warme stinkies het zoetst zijn. 

Een wangenkneepje zou het helemaal compleet maken, maar dat zou erover zijn. Dat doe ik niet.

Nog een paar dagen 7 maand en dan krijgt hij het cijfer 8. Een vriendin verloor haar zoontje op 7 maand en daar moet ik al nu de hele maand aan denken. Voor ik zelf een zevenmaandertje had kon ik dat niet inschatten, maar nu weet ik hoe ongelooflijk 'individu' zo'n aapje al is. Hij heeft zijn -heel eigen- maniertjes van bewegen en praten, is zelfstandig in zijn spel, maakt keuzes, heeft hobby's terwijl andere dingen hem niks zeggen, gaat duidelijk wel of niet akkoord...echt minimensje. 

Terwijl ik vrolijk zo'n dingen sta te bedenken moet ik dan aan die vriendin denken en wat zij heeft moeten afgeven. Heel kort, zonder echt triest te worden, passeert het mijn gedachten. 

Wat kan je doen he? Niks zeker. 

Het niet vergeten en genieten van mijn eigen sp(r)ookje...dat wel. 

Geheel terzijde nog een weekendplaatje.