Ju!

Gewoon een plaatje, even rap tussendoor.

Poeperkesweekend, remember.

Dan wordt er niet geblogd!

 

 

Strak plan + winnaar 5

We gaan een weekje naar zee in juli.

Zon zee strand.

Hopelijk.

Matijs is zelf meer het boardshorttype maar in voor in het openbare zwembad heeft hij toch eens een strakke zwembroek nodig ook. Hij kan toch niet blijven gaan zwemmen in zijn gewone zwarte boxershort...

 

Toen zag ik deze puppies.

 

 

Strak plan!

Jammer genoeg té strak voor Matijs zijn kont.

Dzju, ik zag het al voor me...

Iemand een zwembroek in 16 jaar van doen?

16 jaar ja, ik weet het. Wishfull thinking.

 

 

En dan nu de allerlaatste winnaar van deze giveaway, handselected by my very own Jaspertje van Aspertje! Nevermind de pyjamatjes, het was nog vroeg.

Het ging er een beetje rommelig aan toe en er kwam speeksel aan te pas maar het is gelukt.

Watch!

 

 

 

Hi di ho Steve-o, you've won!

Ik zou je er de zwembroek meteen kunnen bijgeven maar zo'n benepen toestanden wil ik op mijn geweten niet.

Shake your moneymaker. De bon komt jouw kant op!

 

Zo, dat was het voor de monsters-week!

Zo, dat was het voor mijn zwangerschapsverlof.

Maandag terug aan de slag!

 

Dikke danku aan de dames van www.monsterswithanattitude.be!

Dikke danku aan iedereen die meegespeeld heeft.

Dikke danku aan jullie allemaal die zo massaal trouw de blog komen lezen.

En dikke proficiat aan de winnaars!

 

Niets gewonnen? Mottig he.

Volgende keer!

We gaan dit spel nog wel eens spelen.

Trust me.

 

 

I love you, but i love me more + winnaar 4!

De connaisseurs herkennen die zin ogenblikkelijk als een quote van Samantha uit sex and the city.

Maar vandaag had het evengoed een zin van mij naar ons hele gezin toe kunnen zijn. Dat moet eens mogen. Deze blog hoort eigenlijk over de kindjes te gaan uiteraard, maar vandaag lap ik dat met graagte aan mijn laars.

Today was all about me.

Meeeeeee!!

 

 

Matijs zijn mama, Omi voor de kindjes, kwam oppassen op Jasper. Verne was de hele dag naar de opvang. Vroeg vanochtend, meteen bij het openen, stonden Jasper en ik al bij de kapper. Hij heeft daar wijselijk geen kik gegeven, het drolletje. Om half elf waren we al terug thuis en was het huis vrij acceptabel aan de kant. Geheel klaar om beiden aan de Omi toe te vertrouwen dus.

Bubaai!

Ik heb eerlijk gezegd niet achterom gekeken, niet echt.

 

Eerst dacht ik nog 'hoe ga ik alleen een hele dag vullen?' maar wat gsms later stond er plots een lunch met 4 vriendinnen op het programma. Leve toeval!

Daarna even stad in, of dat was het plan. Even is een hele poos geworden, de bankkaart heeft flink haar best gedaan.

 

Presolden. Zo heet het.

U al van gehoord? Ik niet maar het betekent dus eigenlijk heerlijk slenteren door propere geordende winkels, vacante paskotjes en rustige verkoopsters terwijl je toch al de prijs van de soldengekte krijgt.

Mha! Mhaha!

Ik zal het zo zeggen: ik ben gesteld nu. Voor de rest van de solden kan Matijs me beter binnenhouden.

 

Deugd. Menselieveneheren toch. Deugd!

Dat moest duidelijk eens uit mijn systeem.

Ik heb winkels met trappen gedaan, gesprekken van A tot Z meegevoerd, erg lang stilgestaan op één plek en met compleet niemand rekening gehouden. Ik heb geen snot gezien, geen kaka, geen plas en geen tranen. Ik had hoge hakken aan, een onpraktische handtas waarmee ik geen twee handen vrij heb en een blazertje dat enkel in de nieuwkuis mag.

Al de dingen die ik anders net niet doe of kan doen dus. Niet dat ik dat anders echt zo vreselijk mis hoor. Ik klaag geheel niet, moederen bevalt mij waanzinnig goed. Maar op zo een dag hervind je toch vreugde in de vroeger zo banale en evidente dingen.

Moet ik toegeven.

 

Prima afsluiter van het zwangerschapsverlof, zo'n dag!

Al houden we dit weekend nog poeperkesweekend ook. Kindloos weekend betekent dat, of toch voor een groot stuk. We gaan slenteren, dinnerdaten en ... *kuch*, ja dat ook.

Ik ben de kosmos dankbaar daarvoor en ik beloof niet bitter te zijn over het feit dat volgende week ineens de zomer start, dan toch. Erewoord.

 

 

Over naar de orde van de dag dan? Met al dat geleuter over mezelf...

Winnaar 4! Onze voorlaatste prijzenpakker. Het is nog niet te laat om mee te doen! Hierzo!

 

 

Proficiat Hannelore! One mailken coming your way!

 

 

 

 

Winnaar 3 en een videodagverslag.

Trekking nummer 3 is een feit.

Maar eerste een paar filmpjes over vandaag...de dag met 4 mormels in het kot.

Dat ging verrassend vlot! Ze hebben veel met elkaar gespeeld en flink geslapen.

Ik ben dus een contente surrogaatmoeder van dit omvangrijke gezin.

 

Onderstaande filmpjes mogen dus niet ontbreken in ons familiearchief!

Ik beeld me nu al in hoe ze ervan zullen smullen eens ze groot zijn.

De moeite waard om de filmpjes uit te kijken trouwens...ikzelf vind het einde telkens het leukste stuk!

 

 

 

 

Back to business dan nu.

Winnaar drie is geworden...

 

 

 

Driewerf hoezee voor Liesbeth!

Nog 2 te gaan!

 

 

 

 

Winnaar 2

Ik ontvlucht straks het huis om te gaan pintelieren dus hebben we hier extra vroeg de winnaar van de dag gekozen! Vernes onschuldige handje deze keer.

 

Hij heeft het braaf bij één briefje gehouden, waar ik een beetje voor vreesde.

Bij voorbaat sorry voor de wel erg groezelige nagellak. Ik had een hongerken vandaag dus ik heb zitten nagelbijten en ik heb ook afgewassen. Alletwee even nefast.

 

 

 

Congrats Mirella!

 

Morgen verdiep ik mij in het leven van een moeder met 4 kinderen...neefje Hannes en nichtje Karlijn komen de hele dag spelen. Ik ben alvast doodop en er is minstens één van de vier een beetje ziek dus het wordt een erg realistische testcase!

Eens kijken wat hen bezielt en hoe/of zij door de dag raken.

 

Voorts: er zijn nog geen verliezers! Nog 3 verlotingen te gaan. Meespelen kan nog steeds en wel hier!

 

Braindeadismus

Verne heeft voor zijn verjaardag onder andere een zandbak gekregen en een set magnetische treintjes met lichtjes en geluid, uit het tv-programma Thomas and friends.

Wegens énórme vermoeidheid en al dat slechte weer is die zandbak al uit de verpakking geraakt maar nog steeds niet in elkaar gevezen noch gevuld met zand.

Zo gaat dat dan...

In Vernes wereld staan er op dit moment dus gewoon twee nieuwe bankjes in de tuin en hij is daar al geweldig blij mee! Prima voor ons.

"Papa ook een stoeltje zitten! Thomasje mee, James mee, stukje Thomasje mee, stukje James mee.

Zo. Ja!"

Verslaafd is hij aan zijn treintjes. Elke ochtend legt hij aan die dingen uit waarom ze niet mee mogen naar de crèche.

"Thomasje thuis slapen. Thomasje Fenner (Verne) beetje thuis. Ilaria pakken, mag niet.

Maurice kapot maken. Neen! Thomasje thuis. Daaaaag, Thomasje. Daaaaag, James!"

Dat is hem natuurlijk ooit verteld door ons in een poging om de ochtendlijke huilbuien om Thomas te mogen meenemen in de kiem te smoren. Dat is ons zeer goed gelukt blijkbaar.

Erg efficiënt.

In volgorde van links naar rechts: stukje Thomas, stukje james, Thomasje, James.

Slechts één soort uit onze uitgebreide collectie koffielepeltjes blijft plakken aan de magneetjes. Dat betekent een huis vol afgekeurde lepeltjes.

Onder matige dwang bankje zitten.

De hele wereld is één groot treinparcours.

Nu nog dat ander aapje zijn huilbuien onder controle krijgen...

Sinds een 10-tal nachten wordt Jasper niet meer wakker om te drinken. Ik wreef al in mijn handen, de ononderbroken nachtrust eindelijk in gedachten. Ik zat er ferm naast!

Nu wordt Jasper wakker omdat hij zijn tutje kwijt is.

Zo ongeveer 1 keer per uur.

Soms ook vaker.

Zucht.

Je kan je inbeelden wat dat betekent voor onze nachten...hier zijn de woorden "ik denk dat ik hem beu ben" al wel eens uitgesproken. En dan kijken wij elkaar begrijpend aan.

Hoe erg is dat zeg, dat schattig ventje.

Ik compenseer door hem overdag extra graag te zien.

Aaahh. Het moederlijke schuldgevoel!

Verne was een duimertje, zie je, dus zulk probleem hebben we bij hem nooit gehad. Wij zijn complete tutjesleken. Zelf zijn we stilaan te hersendood om er iets op te verzinnen, dus doen we al nachtenlang hetzelfde.

Gewoon telkens opstaan. Dat doen we goed.

We spreken een beetje liefdevol af wie wanneer aan de beurt is en hebben elkaar vooralsnog niet uitgemoord in een poging onze frustratie uit te werken.

Maar toch, voor het zover komt...tijd voor verandering!

Het internet leert mij twee dingen: leer hem zo snel mogelijk slapen zonder tutje (klinkt erg vermoeiend) of bevestig het tutje aan een speenlapje zodat hij het zelf kan terugvinden. Ik deed net het omgekeerde...door dat doekje trekt hij de tut steeds uìt zijn mondje dus ik heb hier in huis alle tutjes doekjesvrij gemaakt.

Maar ik geef het opnieuw een kans.

I'll try anything.

En als je mij nu wijs maakt dat slapen op de noord-zuid-as in roze kleren bij rozenblaadjesgeur dé oplossing is zou ik meteen ook dat proberen.

See where I'm at?

Winnaar 1

Slechte punten voor mezelf.

Mijn onschuldige kinderhand ligt al een tijdje in dromenland en de winnaar van vandaag moet nog gekozen worden!

 

Next best thing...Matijs. Naar eigen zeggen is hij ook nog vrij onschuldig. Ik denk daar het mijne van, maar een briefje uit een (pis)potje trekken lukt hem alvast prima.

Hij lag zelf ook al bijna in dromenland, maar hem durf ik wel lastigvallen op dit avondlijke uur.

 

 

Ziehier hoe dat verliep....

 

 

 

Dus proficiat Elke! Jij wint een cadeaubon van Monsters with an attitude en ontvangt verder nieuws!

Alle andere kandidaten of wie nog niet meespeelde....niet getreurd! Je maakt nog 4 keer kans!

 

 

Boys will (alweer) be boys

 

De niet-verder-bij-naam-genoemde schrijnwerker van toen is op bezoek geweest.

Hij was precies een beetje teleurgesteld.

 

'Soetmin, uw borsten zijn fameus verkleind.'

 

Haha. Ja. 't Is waar. Het is zo.

En ik had nochtans een schoon voorgevormd cupke mét vulling erin aan.

De tenten van toen liggen hier werkloos te zijn. De borstvoeding ligt al even achter mij en de grote afvalrace heeft niet alleen aan mijn achtergevel gesnoept. That's life.

Zelf ben ik daar wel blij mee eigenlijk. Praktisch, elegant...

Maar Matijs deelde precies toch een paar begrijpende blikken uit met zijn overbuur de schrijnwerker.

 

Wat een mooi voorbeeld van het sekseverschil!

Waar alle vrouwen plichtsgetrouw een 'waaw, hoe hebt ge dat gedaan!' uitstoten klonk het bij deze man oprecht verontwaardigd als 'maar allez, waaróm hebt ge dat gedaan?'.

 

 

Ik heb hem gerustgesteld.

Dat dat over een paar maand wel weer wat beter zal zijn.

Bij Verne was dat toch zo dus we leven in goede hoop.

 

 

 

PS: pas vanavond trekt Verne de eerste winnaar, meespelen kan nog tot donderdagavond!

 

Boys will be boys

Voor wie er nog aan twijfelt...ik woon met 3 mannen samen.

Ik heb ooit eens het aantal wielen dat wij in huis hebben geteld, waanzin.

Het zal er niet op verbeteren zeker? Mijn toekomstig lot...

 

By the way, de GIVEAWAY loopt nog steeds. Meedoen kan tot donderdagavond 24u, vrijdag trekken we immers de laatste winnaar. Om mee te doen laat je HIER een reactie na!

 

 

 

 

Cadeautjestijd!!

 

De nieuwe look gaat zijn eerste weekend in en ikzelf mijn laatste voor ik terug aan de slag ga.

Gemengde gevoelens!

Dus zit er maar één ding op....some shopping therapy voor mezelf en some presents voor jullie. Sounds like a plan? Omdat jullie zo trouw al mijn hersenpinsels lezen. Dat mag ook worden beloond.

 

Over dat shoppen...

Sinds er hier pagadders wonen heb ik mijn hobby verlegd van kopen voor mezelf naar shoppen voor de jongens. Praktisch dat dat is! Veel gemakkelijkere lijfjes om te kleden vooral, en er is zoveel leuks. Ik hanteer daarbij het principe "groot genoeg kopen, dan passen ze er ooit wel eens in".

Voor mezelf geldt die regel niet natuurlijk. Jammer genoeg. Gelukkig. Het zou geen zicht zijn.

Veel van het gewinkel gebeurt hier online. Again...praktisch dat dat is!

Maar in het weekend wandelen we graag eens de stad in en dan staat dit adresje steevast op het menu:

 

www.monsterswithanattitude.be

 

Een verraderlijk klein voorgeveltje met een verleidelijk grote inhoud achter. En twee vriendelijke madammen, dat ook. Ze zullen wel al gefronst hebben als Matijs en ik op één van onze strooptochten andermaal ons hele leven en Vernes pamperinhoud van de voorbije week uit de doeken komen doen. Maar dat laten ze niet merken.

Zo gaat dat: ik ga door de rekken en doe alsof ik Matijs om 'goedkeuring' vraag (eigenlijk al lang beslist dat we het meenemen want ik zit er al een week webshopgewijs naar te staren en bovendien zegt hij toch altijd ja) terwijl Matijs de dames entertaint met gevarieerde anekdotes. Dat kan hij goed.

Ik moet daar niet flauw over doen...de helft van ons huishouden komt intussen van daar. De hele babyuitzet, beddengoed, speelgoed, kleertjes, ondergoed,... One-stop-shop zeker? Of ik ben gewoon verslaafd, kan ook.

 

Dus voor de geboorte van mijn recentste (virtuele) baby, de nieuwe blog, wilden zij wel een specialleke doen.

Een dubbel specialleken. Spek naar mijn bek alvast!

 

 

Er is eerst en vooral dit:

 

Babies wanted!

Leg nu jullie geboortelijst aan bij Monsters with an attitude en maak kans op een waardebon van 250 €*.

Elke maand wordt de waardebon verloot door een onschuldig Monsterhandje.

Deze actie is geldig voor geboortelijstjes die geactiveerd worden vanaf 01 juli 2013.

*enkel geldig voor geboortelijsten waarvan voor een minimum van 750 euro werd verkocht.

Twijfel niet, bevruchte medemens, ga snel naar de webshop of winkel in Gent en stel een geboortelijst samen. De dames helpen je uitstekend bij wat je wel en vooral niet nodig hebt zodat je niks vergeet maar ook niet van alles te veel wil aanleggen (zoals ik toendertijd). Je geboortelijst kan volledig online, dus zelfs wie in het hol van Pluto woont kan hier terecht.

En ten tweede, ook voor de niet kwekende of reeds uitgekweekte lezers, is er een giveaway!!

 

Een niet zo onschuldige kinderhand (Verne dus) zal uit jullie reacties 5 winnaars verloten die elk een cadeaubon van 10€ ontvangen, te besteden bij Monsters in de webshop of gewoon in de winkel en geldig op elke aankoop vanaf 25€.

Dus wie kinderen of kleinkinderen heeft of wel eens een cadeautje voor een baby of kind koopt (iedereen dus) doe mee!!!

Wat moet je doen?

1. Als je op facebook zit...like hun pagina.
2. Laat hieronder deze blogpost een reactie na. Iets, whatever. Bijvoorbeeld: hoe of voor wie shoppen jullie? Doe je dat online of ga je liever naar de winkel? Vragen jullie toestemming aan de wederhelft of neem je die gewoon niet mee? Ha! Impulse-buying of altijd weloverwogen? Schandalig veel geld uitgeven of elke cent tellen? Schrijf het hier maar eens eerlijk op. Als je anoniem kiest, zeker je naam en emailadres vermelden!!
3. Check volgende week of je bij de winnaars zit. Elke dag verloten we één bon, dus een hele werkweek spanning ende suspense! Verne zijn handjes kriebelen nu al.

Als dat geen mooie afsluiter van mijn bevallingsverlof is.

*snif*

 

 

Cakerij

Er had ook kakkerij kunnen staan, maar daarover gaat het nu voor de verandering eens niet.

 

Verne is twee jaar geworden, remember? En bij verjaardagen wordt er in de crèche gevierd met lekkers, een kroon, een liedje en op de stoel gaan staan. Verne hing windpokgewijs thuis aan mijn rok die dag, maar dat vriendjesfeestje wou ik hem toch niet ontzeggen.

Dus moest er gebakken worden, besloot ik ineens gisterenavond om 21u.

Voor een hele taart gedecoreerd met rolfondant was ik eerlijk gezegd een beetje te lui deze keer. Ik troost mij met de gedachte dat zo kleine diertjes toch niet zot zijn van gevulde biscuits. Maar tegelijk knaagde het schuldgevoel dat ik voor anderen hun kinderen wel leuk gedecoreerde taarten zit te maken (zie facebook en pinterest) en nu het mijn eigen welp zijn beurt is ben ik te leeg? Schaam op mij.

 

Dus heb ik de gulden middenweg gezocht en gevonden. Cupcakejes eten zo'n klein mannen wel graag en het is in een wip gebakken. Iedereen content.

Beetje suikerdecoratie erop en klaar!

 

*Kuch*

 

Toch wat aan mispakt. Dat was initieel niet het plan.

Eens ik begin moet het ook verzorgd zijn, blijkbaar.

Plots was ik bezig aan dit:

Inderdaad, geen vettige botercreme die een vervelend laagje op je verhemelte nalaat maar colonnade! Glanzende, spierwitte marshmallowmassa that is. Zeer verslavend!

 

 

Zot zijn doet geen zeer, zegt men.

Ik durf dat te betwisten.

Mijn zotte buien leveren mij meestal rugpijn op. En afwas, veel afwas.

 

Ben ik nu eigenlijk een creatieve zottin of eerder een ziekelijke overachiever vraag ik mij dan af na zo'n project. Klagen over vermoeidheid is een beetje absurdistan als je tot middernacht aan leeuwtjes staat te prutsen natuurlijk.

 

Maar de waarheid is dat dat mij ontspant, dat gepruts. Net zoals kleertjes naaien.

Ik geniet onwaarschijnlijk hard van de rustige kinderloze uren die de avond brengt tegenwoordig. Dus ik rek die avonden. Te lang, i must admit.

Geen gejengel, mijn hoofd dat helemaal van mezelf is, thee die nog warm kan opgedronken worden een taak van A tot Z kunnen uitvoeren. Heerlijk. Dat is er overdag niet bij.

 

Me-time.

Al ben ik vaak wel voor of over de kleintjes bezig.

Naaien, bakken, bloggen.

En lezen en tv kijken, dat ook. Leve de tv!

 

The funk fenomena

Er is iets vreemds aan de gang...

Ik vermoed dat er bovenaardse krachten of helderziendheid aan te pas gaat. Niet geheel onlogisch als je bedenkt dat de persoon in kwestie als klein kindje al over gaven beschikte (volgens haar moeder) en telkens perfect kon voorspellen wie er voor de deur stond als op het onverwachts de bel ging.

Het zit zo:

Elke keer ik met Katrientje afspreek blijkt ze compleet assorti te zijn met Jasper. Tot de accessoires toe.

Ik heb enkel van de laatste drie keren foto's maar het is waarschijnlijk al vaker onopgemerkt gegaan.

Op de eerste foto zie je de rok niet, maar die was wit met krek hetzelfde blauw en rood.

De tweede sessie was helderblauw en geel, de derde eigeel-geel en donkerblauw.

 

Volgende keer kleed ik Jasper in roze en paars. Als het dan weer van dattum is weten we het zeker...Katrien is bovenmenselijk.

 

Fun(n)(k)y.

 

 

 

Beestenbende

Valerie, een nichtje, wordt binnenkort 26. Dat betekent een duurder inkomticket voor de Antwerpse zoo.

Dus wou ze graag een laatste keer profiteren van het lager tarief en nodige ons en mijn broer zijn gezin uit om mee te gaan.

Vijf volwassenen voor vier kinderen dat klinkt dead easy, niet eens ééntje de man.

Boy, dat viel tegen.

Supergezellige dag is het geworden, maar niet bepaald a walk in the park. Doodop ben je tegen 's avonds.

 

De treinrit die aan het bezoek voorafging was heerlijk. Gezellig samen liedjes zingen en een mondje dat openviel van verbazing (In de trein? Binnen in de trein? Verne in de trein zitten? Toink.). En dan heb ik het nog niet eens over al de klokken die in een station hangen, het ware mekka voor Verne.

 

 

 

Next, de zoo.

Om te beginnen raak je niet vooruit, of nauwelijks. Er loopt altijd iemand te jengelen dat ie niet in de buggy wil of afgeleid te slenteren en als het dat niet is moet er ergens een pamper worden ververst of een plas worden gedaan.

Gelukkig is de zoo bijlange zo gigantisch niet als hij als kind leek en zijn Joke en Servaas ervaren zoogangers. Zij kennen het klappen van de zweep!

This is how it's done:

• Vroeg gaan, dan vermijd je inkomaangeschuif.
• Al om halftwaalf gaan middageten bespaart tafelgezoek, rijtjesgewacht en hongerneutende kinderen.
• De eerste zeehondenshow pal op het middaguur uitkiezen. Minder gedram, minder indoor zweet- en visgeur.
• Het grondplan quasi vanbuiten kennen, zo hol je snelst naar het volgende beestig verzoek, restaurant of toilet.
• The plan is no plan at all. Het objectief van de dag is amuzeleute, niet noodzakelijk alle dieren gezien hebben. Neem dus ruim pauze voor eten, terrasjes, speeltuin of gewoon bankjezit.
• Ruim voorzien in omkoop- en susgerief. Lolly's, koekjes, sapjes. Het fruit is onaangeroerd gebleven...

 

Worked like a charm!

Ik denk wel dat Valerie haar kinderwens minstens met een jaartje uitgesteld is (geen dank Valerie, graag gedaan).

Een allegaartje van onze foto's.

Voetnoot: Verne leest de blog tegenwoordig ook, dus ik bespaar u de dieren niet!

Den entree

Steen zitten.

De obligate pamperpauze

Baldie was er ook bij!

Hannes deelt zijn emergency-lekstok, minder kleurtjes maar wel extra lekker. ( Als één van de drie lollys breekt is het handig dat er snoepwinkels in de buurt zijn!)

De olifantenkarretjes. Papa mag hem de hele dag rondduwen, er gaan inzitten is een andere zaak.

Bravo Yuki!

Verne wordt niet graag gepusht bij het nemen van risico's.

Stiekem even een kakje gaan staan doen, zo bleek achteraf.

Au revoir zoo! We will be back.